Lubię rozmawiać z innymi ludźmi o Kościele. Nie jako instytucji, hierarchach, jakiejś organizacji. Lubię słuchać i opowiadać o moim doświadczeniu spotkania z Bogiem. Te rozmowy zawsze w jakiś sposób ubogacają, sprawiają, że serce ożywa i patrzy szerzej.

Magdalena Kędzierska – Zaporowska spotkała się z ośmioma kobietami. Każda inna, łączy je miłość do Kościoła i szerokie spectrum różnych doświadczeń. Osiem oddzielnych rozmów, co sprawiło, iż miałam wrażenie, że spotykam tyleż samo różnych światów. Mimo wszystko mieszczą się one w jednym Kościele Katolickim.

Ewa Kiedio intryguje mówiąc o paradoksach patriarchalnej kultury i choć nie zawsze do końca się z nią zgadzałam, wiele jej myśli jest mi bardzo bliskich.

Magdalena Korzekwa-Kaliszuk – prawniczka i psycholog, działająca na rzecz ochrony życia, opowiada o tym jak mówić w mediach o sprawach niepopularnych. Mówi o tym z ogromnym zaangażowaniem i szczerością. Jak przebija się z mówieniem o działalności pro-life? Przyglądam się czasem w Internecie temu co robi, ale bardzo wartościowym dla mnie było zobaczenie tego z jej perspektywy, jakby trochę od kuchni (bądź jak kto woli – od serca!).

Weronika Kostrzewa wciągnęła mnie niesamowicie tym, jak opowiada o swoim patrzeniu m.in. na rolę sakramentów czy mądrych kapłanów, których spotkała w życiu. Jak miód na serce były dla mnie jej słowa o mszach dla dzieci i przywiązaniu do parafii. Wspomina o intelektualnym bełkocie w Kościele i magicznym podejściu do wiary, o wystawianiu się na hejt i marzeniach matki. Bardzo mnie ten wywiad poruszył i współgrał mocno z tym, co sama widzę i jak to co dostrzegam, interpretuję. Ten wywiad był dla mnie jak spotkanie z dobrą znajomą!

Justyna Melonowska pokazała mi w jakiś sposób Kościół przedpoborowy i msze trydenckie. Przyznaję, że moje serce i duchowość jest dziś w zupełnie innym miejscu i czytanie tego wywiadu było dla mnie trudne. Odnosiłam wrażenie jakiegoś poczucia nieomylności w rozmówczyni. Sposób w jaki odpowiada na pytania (dla mnie czasem trochę niegrzeczny, prowokacyjny) i język jakiego używa wywoływał we mnie mieszane uczucia. Nie wiem czy potrafiłabym poprowadzić tę rozmowę tak gładko i merytorycznie jak Magdalena Kędzierska – Zaporowska, szczerze w to wątpię… Jedno jednak Justynie Melonowskiej muszę oddać – pokazała mi pewne rzeczy z perspektywy, na którą wcześniej nie zwracałam uwagi.

Jednak już kolejna rozmowa, z Anną Saj wciągnęła mnie na wielu różnych płaszczyznach! Opowiada o tym jak rozmawia z młodymi ludźmi, jak działa Armia Dzieci i odnajdywanie się najmłodszych w Kościele. Jakże ta rozmowa mnie inspirowała! Czytając, myślałam o tym, jak dojrzałe i otwarte serce ma Anna Saj i jak bardzo chciałabym mieć więcej takich kobiet blisko siebie! Inspirujące, szczere, porywające, dające poczucie jedności i sensu.

Zaraz potem wskoczyłam na ciut inny stopień rozmowy i przyznaję, że ta osoba bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła – Małgorzata Terlikowska. O życiu w parafii, w którym nie do końca wszystko nam odpowiada i o wychodzeniu do księży w zwykły, ludzki sposób. Co zrobić by księża, którzy wydają się być pozamykani w swoich twierdzach chcieli z nami rozmawiać? Dlaczego Terlikowska uważa, że w Polsce poradnictwo rodzinne jest zaniedbane? Dlaczego w Kościele większy autorytet ma nieogarnięty ksiądz niż dobrze uformowana duchowo i intelektualnie kobieta? Bardzo poruszały mnie pełne szczerości słowa o tym, jakie konsekwencje ponoszą dzieci za zaangażowanie rodziców w sprawy około kościelne. Przyznaję – szczerość, prostota i wiele bardzo cennych myśli sprawiły, że poczułam lekki zawód, gdy ten wywiad się zakończył. Chętnie posłuchałabym tej rozmowy znacznie dłużej…

Martę Titaniec i jej zaangażowanie na rzecz osób pokrzywdzonych w Kościele znałam już trochę z rozmowy z ks. Mateuszem Tarczyńskim w Katolizatorze. Spodziewałam się więc czego może dotykać ta rozmowa… Bardzo szczerze opowiada o momentach, gdy chciała z Kościoła odejść i co się stało, że się to jednak nie wydarzyło. O roli kobiety w parafii, w Kościele, o  tym czy i jak świeccy mogą się angażować mocniej i więcej. Wiele ciekawych myśli, choć nie w każdej z nich widziałabym samą siebie…

Monika Waluś urzekła mnie zdaniem

Ja nie przychodzę do Kościoła, ja w nim jestem.

Z tej rozmowy przebija ta obecność, przesiąknięcie jakimś sacrum… Bardzo ciekawie opowiadała o historii Kościoła pokazując, że to nie do końca jest tak, że teraz przechodzimy największy kryzys od kiedy narodziło się chrześcijaństwo. O roli Maryi, o zdrowym podejściu do fascynacji Kościałem i o inspirowaniu się świętymi. Ta rozmowa dawała mi taki powiew uwolnienia się od myślenia, że teraz to jest w Kościele tak bardzo źle…

Osiem, a właściwie dziewięć kobiet, bo ogromną rolę odgrywa tu Zaporowska, zadając pytania bardzo trafne, bezpośrednie i sięgające głębi.

Rozmowy, które poszerzają horyzont patrzenia… Otwierają uszy na inne głosy niż te, które słyszymy we własnych głowach na co dzień. Dotykają osobistych doświadczeń wiary i spotkania z Jezusem – Zmartwychwstałym, żywym i prawdziwym. Pokazują jaki mamy wpływ na Kościół i na dzieci, które już niebawem będą go tworzyć.

Czy polecam tę książkę? Tak! Każdemu i każdej – bo to, że pojawiają się w niej kobiety nie odbiera jej wielowymiarowości. To piękny obraz Kościoła. Piękny, bo wszechstronny, szczery, bogaty w swej różnorodności. Do kubka dużej kawy, bo łatwo od lektury oderwać się nie da…

Tytuł To my wychowamy Kościół
Rozmawia Magdalena Kędzierska – Zaporowska
Liczba stron 320
Wydawnictwo eSPe

https://boskieksiazki.pl/pl/p/To-my-wychowamy-Kosciol/1158?

---

Zapraszam
urbanska.madzia@gmail.com
Facebook
Instagram