Kolejny Wielki Post. Choć nie pierwszy, to zdecydowanie inny. Zeszłoroczne doświadczenia lockdownu, który przypadł właśnie na ten czas – uczą mnie czujności. Mówią mi, że nic nie jest oczywiste. Dziś nie planuję z myślą, że coś będzie na pewno. Dziś szukam szans, ale w poczuciu wolności, bo coś lub ktoś może mi to uniemożliwić. Długo rozważałam jak ten wielkopostny czas przeżyć… Widzę, że w internecie jest wiele różnych propozycji. Większość
Chwile z życia
25 stycznia 2021
Nieoczywista modlitwa
Zobaczyłam ostatnio pewne niebezpieczeństwo – oczekuję przewidywalności w swoim życiu duchowym. Wpadam czasem w pułapkę myślenia, że ja przecież już umiem się modlić… Znam tyle pięknych słów, medytacji, sama przecież piszę wprowadzenia do modlitwy. Mam wszystko, nic mi więcej nie potrzeba. Pycha i samouwielbienie sięgające do granic, które widzę dopiero, gdy z hukiem strzaskają się moje wyobrażenia z rzeczywistością. Nie jestem skrajną perfekcjonistką, mój Bóg nie jest więc wymagającym
8 stycznia 2021
Zaspokoić głód Boga
Adwent, który właśnie minął pokazał mi ważną rzecz. Bardzo potrzebowałam czegoś co mnie poruszy, pociągnie, zapełni mój głód Boga. Szukałam więc i pytałam na modlitwie: „co jest dla mnie dobre na teraz?” Ofert pojawiło się w tym roku wiele – wszak Kościół w wersji on line coraz bardziej się rozbudowuje i kusi kolejnymi zaproszeniami. Czułam jednak, że to nie. I tamto też nie. O matko – notes formacyjny? Nie, też
1 października 2020
Mój różaniec
Noszę w sobie wspomnienie sprzed dwóch lat, które często do mnie wraca… Był początek października. Bardzo potrzebowałam spowiedzi. Zapytałam kapłana, u którego się spowiadałam o jego dyżur w konfesjonale. Mimo zmęczenia i duchowego strapienia poszłam tego wieczora do kościoła. Pamiętam moment, gdy weszłam do świątyni. W kościele panował półmrok, bo przyszłam dużo za wcześnie. W konfesjonale jednak paliła się już lampka, a na ołtarzu wystawiony był Najświętszy Sakrament. Padłam na
29 sierpnia 2020
Trudne szkolne powroty
Początki nigdy nie są łatwe… Po kilku miesiącach przerwy czeka nas powrót do szkoły. Przyglądam się więc sobie i widzę ile we mnie skrajnych emocji. Mój syn nie cieszy się z powrotu do szkoły, bo wie, że został oddzielony od wcześniejszej grupy. Na szczęście będzie z nim jeden z najlepszych kumpli, ale z nim spotyka się teraz też poza szkołą. Siedmiolatek, który doświadczył, że uczyć można się w domu z
14 lipca 2020
Rozeznawanie? Po co?
Pamiętam pewną rozmowę sprzed lat, która zostawiła we mnie bardzo mocny ślad na kolejne lata przeżywania wiary. Miałam 16 lat. Moje nazwisko wisiało na liście osób przygotowujących się do bierzmowania. Poszłam do swojego katechety i powiedziałam mu, że nie chcę jeszcze bierzmowania, że dla mnie jest za wcześnie na ten sakrament. Widziałam jego konsternację, zaskoczenie. Po chwili ksiądz odpowiedział mi tylko: „nie rozumiem twojej decyzji, ale ją szanuję”. Dwa
12 czerwca 2020
Boże Ciało i epidemia
Tegoroczne obchody uroczystości Bożego Ciała były dla mnie inne niż poprzednie. Nie tylko dlatego, że w mojej archidiecezji nie było tradycyjnych procesji ulicami parafii, ale wokół kościoła. Nie było mi dane jechać też na koncert uwielbienia, bo z racji pandemii się nie odbył. Mimo, że minęło już trochę czasu od kiedy z powodu epidemii nie miałam dostępu do Eucharystii i Komunii Świętej, nadal pamiętam swoją tęsknotę i ból. Mój głód,
25 kwietnia 2020
Komunia na rękę – szansa czy zagrożenie?
Mój wczorajszy post na Facebooku o porannej spowiedzi, Mszy i komunii na rękę wywołał falę różnych reakcji. Masę pozytywnych wiadomości, choć też sporą dawkę pytań. Wszystkie one dotyczyły jednego – komunii na rękę. Jeśli ten temat w jakikolwiek sposób w Tobie rezonuje i chcesz wiedzieć jak widzi to „zwykły” wierny ze zwyczajnej, małej parafii na Kaszubach – zapraszam! Mamy czas epidemii, w którym nie wszystko jest tak jakbyśmy tego chcieli.
16 marca 2020
Przetrwać kwarantannę?
Kwarantanna spadła jak grom z jasnego nieba. Choć dla mnie uczucie zamknięcia z dziećmi w czterech ścianach nie jest niczym nowym (w tym roku były już dwa antybiotyki, szpital, więc co to dla rodzica za nowość, nieprawdaż?). A jednak. Zmieniło się wiele, choćby dlatego, że nie mogę poprosić o pomoc starszej sąsiadki i wyjść do sklepu i odcięło mi skutecznie Eucharystię, która jest dla mnie jak tlen. Co więc teraz?
2 marca 2020
Mój wielki i niewielki post
Wielki Post to czas umartwień, mniej lub bardziej wymagających postanowień i pracy nad sobą. Patrząc na siebie mam jednak wrażenie, że robię sobie samej na przekór i że ten post taki mało postny. Czy jednak na pewno? Przez cały rok 2019 zrecenzowałam 62 książki. Wszystkie bardzo dokładnie przeczytałam, by móc napisać co szczerze o nich myślę. Jaki więc sens miałoby dla mnie czytanie kolejnej lektury duchowej w Wielkim Poście? Pewnie
