Ile razy w życiu pojawiało się pragnienie, by zatrzymać w sobie siłą np. wewnętrzny pokój, który przyszedł na modlitwie? Niestety nie da się takiego doświadczenia zamknąć do słoika i postawić go w widocznym miejscu. Im usilniej chcemy coś zatrzymać, tym trudniej pójść dalej i doświadczać inaczej – co nie znaczy gorzej. Często wpadamy też w pułapkę porównywania się z innymi. Temu dobrze „idzie” modlitwa, ta nie ma problemu z sakramentem

Wielu wierzących ma z Maryją pewien problem. Jednym przysłania Ona Boga, bo z orędowniczki łask zamienia się w bóstwo. Staje w centrum. Na drugim biegunie są ci, którzy w ogóle nie widzą dla Niej miejsca w swoim życiu. Owszem, uznają Ją za matkę Jezusa, ale nic poza tym. Kościół katolicki zaś proponuje nam, byśmy przyjęli Ją jako swoją Matkę. To jest trzecia, najwłaściwsza forma pobożności maryjnej. Biegniemy do niej z

Gdy zostałam matką, miałam wrażenie, że moja relacja z Bogiem zubożała. Dziś widzę, że to wielkie kłamstwo, które daje sobie wmówić wiele kobiet. Mamy jako matki ogromny dar – możemy kontemplować dobroć Boga w oczach własnego dziecka. Patrzeć w nie i myśleć o tym, jak wspaniały musi być Bóg, który tworzy nowe życie. Możemy słuchać pierwszych modlitw naszych dzieci i uczyć się od nich otwartości, prostoty i ufności. Moje dzieci

Spójrzmy na modlitwę jak na spotkanie z przyjacielem. Gdy umawiasz się z kimś na kawę, od czego zaczynasz? Trzeba się na to spotkanie zdecydować, umówić, czasem wyjść z domu. Potem zacząć rozmowę, z nastawieniem, że nie tylko będę mówić, ale i słuchać. Takie spotkanie to nieraz siedzenie w ciszy, zwyczajne-niezwyczajne poświęcenie dla kogoś swojego cennego czasu. Bywa jednak i tak, że to gra pozorów, bo chcemy jak najlepiej przed rozmówcą

Czasem burzy się we mnie wyobrażenie Boga jako Kogoś, kto kocha mnie bezgranicznie, bezwarunkowo, po prostu. Różne problemy, choroby, żałoba, rany zadane przez ludzi itd. To wszystko narusza pewność, że Bóg nie tyle jest, co prawdę o tym, że jest dobry. Kochający, troszczący się, wierny… Mój obraz Boga zmieniał się na przestrzeni lat i zmienia nadal… Patrząc na moją duchową rzeczywistość – dokonuje się to głównie w sakramentach. Spowiedzi i

Opieka nad noworodkiem jest trudna i wymagająca. Małe dziecko słodko pachnie, tulimy je i roztkliwiamy się patrząc na jego małe stópki. Ten człowiek jest jednak od nas mocno zależny i potrzebuje opieki, czułości… Co jest noworodkiem we mnie – w mojej codzienności, trudnościach? Co jest jeszcze niedojrzałe, a może po prostu mocno zależne od innych? Jaka sfera mojego życia wymaga dziś szczególnej czułości? Zaopiekuj się sobą. Zaproś do tego Jezusa,

Spróbuj podejść do Biblii twórczo. Połóż ją w widocznym miejscu, takim, które mijasz codziennie. Moja wylądowała kiedyś na parapecie w kuchni. To był strzał w dziesiątkę, bo przechodząc obok otwartego Pisma Świętego, zerkałam na nie zupełnie nieświadomie. Czas na lekturę i refleksję nadchodził wtedy, gdy zmywałam naczynia. Okazało się też, że te słowa przeczytane mimochodem zmieniały cały mój dzień. To naprawdę dobry patent! Podchodź do swojej duchowości kreatywnie i otwórz

Czy taka rozmowa z Kimś, kogo nie widać i nie słychać, w ogóle jest możliwa? Żeby dać sobie szansę na odpowiedź, na początek wybierz się do cichego i pustego kościoła i spójrz z uwagą na Najświętszy Sakrament. Może jest w tobie teraz coś, o czym chciałabyś Bogu opowiedzieć? Obojętnie, co to jest – zaryzykuj. Nie zagaduj jednak tego czasu. Pozwól sobie na chwilę ciszy i zastanów się, co się w

Spowiedź nie jest i nie powinna być rozmową o pogodzie, o rzeczach nieistotnych i o tym, jaki świat jest zły. Ma być operacją na otwartym sercu – moim sercu. Konkretna, szczera, dotykająca grzechu. To nie opowieść o całej mnie, ale nazwanie wprost tego, co nie zadziałało w relacji z Bogiem, z drugim człowiekiem i wobec mnie samej. Stanąć w prawdzie wcale nie jest łatwo, jednak żadne leczenie nie jest bezbolesne,

Jaką rolę w moim życiu odgrywa msza święta? Z doświadczenia wiem, że każda, nawet „najzwyklejsza” Eucharystia ma szansę przemienić codzienność, jeśli tylko będziemy przeżywać ją świadomie. Niestety wydarzenie, które jest szczytem chrześcijańskiego życia, często staje się dla nas przykrym obowiązkiem niedzielnym. To coś między poranną kawą a schabowym na obiad. Bo tak było zawsze. Gdyby jednak tak potraktować pójście na mszę jako na szansę spotkania? Zanim to spotkanie się odbędzie,