Spójrzmy na modlitwę jak na spotkanie z przyjacielem.

Gdy umawiasz się z kimś na kawę, od czego zaczynasz? Trzeba się na to spotkanie zdecydować, umówić, czasem wyjść z domu. Potem zacząć rozmowę, z nastawieniem, że nie tylko będę mówić, ale i słuchać.
Takie spotkanie to nieraz siedzenie w ciszy, zwyczajne-niezwyczajne poświęcenie dla kogoś swojego cennego czasu.

Bywa jednak i tak, że to gra pozorów, bo chcemy jak najlepiej przed rozmówcą wypaść.

W rozmowie z Bogiem nie musimy nikogo udawać czy ustawiać się z odpowiedniego profilu, by pokazać najlepszą wersję siebie. Bóg i tak nas zna, jak najlepsza przyjaciółka, która widziała nas już w różnych okolicznościach naszego życia.

Wie wszystko, to od nas jednak zależy, czy o tym „wszystkim” zechcemy z Nim rozmawiać. I czy w ogóle umówimy się na to spotkanie.

---

Tekst powyżej to fragment „Doskonałej”, zapraszam do lektury całości oraz odwiedzenia moich mediów społecznościowych
Facebook
Instagram

Dziękuję Wydawnictwu eSPe za stworzenie grafik do adwentowych wpisów 🙂