Kojarzyłam Maxa Lucado jako autora, który potrafi mówić tak, że porywa serce. Porusza, czasem śmieszy, innym razem wskazuje na brakujące przestrzenie w sposób czuły i nieoceniający. Gdy zobaczyłam jego publikację Gdy Bóg wyszepcze twoje imię, miałam już w głowie wyobrażenie tego, co tam znajdę. Oj, jak bardzo się myliłam!
Wyobrażałam sobie sielskie obrazki, podane na tacy. Spodziewałam się słów, że Bóg mnie kocha, że nic nie muszę, wystarczy tylko przyjąć i dzieje się samo. Myślałam, że będzie to lektura bez wymagań. Ot, takie czytadełko do posłuchania, wzmocnienia się i zapomnienia o temacie. Uśmiechnąć się, odpocząć, pójść dalej. Autor jednak nie dał mi łatwych, bezpłatnych namiastek. Postawił wysoką poprzeczkę!
Max Lucado opowiada pięknie, głęboko i poruszająco o tym, jak bardzo Bóg kocha i o tym, że wyrył moje imię – mocno i wyraźnie. Mówi jak ważna jestem w Jego oczach. Nie infantylizuje jednak rzeczywistości, ale zaprasza do stanięcia w szranki ze swoimi zranieniami, błędnym sposobem patrzenia, czy problemami w relacjach.
Autor dotyka wielu przestrzeni codzienności – niezrealizowanych pragnień; wstydu; tego, że jesteśmy czasem nazbyt poważni i każdy z nas mógłby być biblijnym bohaterem, choć często patrzymy na nasze życie jako coś byle jakiego; o tym jak w codziennym pędzie nie dostrzegamy głębi; pokazuje za jaką cenę jesteśmy w stanie sprzedać samych siebie (mocny jest ten rozdział!). Mówi o wyborach w naszym życiu, które kształtują więcej niż na pozór widać i o tym, jak w restauracji rozpoznać proroka. Lucado pokazuje również jakie skutki niesie za sobą przebaczenie, pokazując czytelnikowi biblijnego Józefa, sprzedanego przez braci. Opowiada o zaufaniu względem Boga, opowiadając o tym, jak mała córka skakała w jego ramiona, pełna ufności, że tato ją złapie. Bardzo mocno akcentuje głębię pokoleniowych obciążeń i to, że nie one decydują o tym, jak potoczy się nasze życie.
Jednak w tle codziennych wyzwań wskazuje na Boga, który zawsze jest, kocha, wspiera, pamięta. W sposób niezwykły odwołuje się do Biblii, pokazując konkretne historie i postaci, ale ubrane w szaty człowieka współczesnego. Nie daje łatwych rozwiązań, ale wskazuje na trudny szlak pełen wybojów. Szlak, który kończy się nowym imieniem. Dlaczego? Zachęcam do lektury!
Publikacja kończy się pytaniami i wersetami biblijnymi do bardziej dogłębnego wejścia w treść i jako zachęta do głębszej refleksji, być może również w grupach/wspólnotach.
Polecam tę lekturę każdemu, kto nosi w sobie pragnienie bliskiej relacji z Bogiem. Czy ta książka pomoże? Nie wiem. Na pewno jest dużą szansą na zobaczenie w sobie zamkniętych i obolałych przestrzeni życia, które Jezus bardzo pragnie dotknąć i uzdrowić, ale ciągle je przed Nim chowamy.
Język autora jest bardzo lekki, wciągający. Często uśmiechałam się podczas lektury, bo nie brakuje w niej żartów czy opisów takich sytuacji z codzienności, które są też często moim udziałem.
Nie jest infantylna, choć można przeczytać ją bez refleksji i rzucić w kąt, do czego zdecydowanie nie namawiam. Jeśli szukasz Bożego otulenia, spróbuj!
Dziękuję Oficynie Wydawniczej Vocatio za egzemplarz recenzencki książki!
Tytuł Gdy Bóg wyszepcze twoje imię
Autor Max Lucado
Liczba stron 208
Oficyna Wydawnicza Vocatio
https://vocatio.com.pl/pl/p/Gdy-Bog-wyszepcze-twoje-imie/1295
JEŚLI TEN TEKST WYDAJE CI SIĘ WARTOŚCIOWY I MYŚLISZ, ŻE JESZCZE KOMUŚ MOŻE SIĘ PRZYDAĆ,
TO BĘDZIE MI MIŁO, GDY:
- pozostawisz po sobie ślad w formie komentarza
- zaobserwujesz mojego Facebooka (wtedy będziesz ze wszystkim na bieżąco)
- dołączysz do mnie na Instagramie
- zapraszam też do kontaktu, rozmowy przez mail urbanska.madzia@gmail.com
